gittiğim en keyifli deplasman maçı. yaklaşık 15 kişi bir minibüse doluşup çok keyifli bir yolculuktan sonra varmıştık sakarya'ya. stada vardığımızda görevli polislerin şaşkınlığını, stada gelen takım otobüsünün tesadüfen yanımızdan geçmesini ve bizi gören futbolcularımızın şaşkınlığını, dönüş yolunda yine tesadüfen bir süre birlikte gittiğimiz takım otobüsüne deli gibi el, atkı, bayrak sallayışlarımızı, serkan'ın çalan cebini arayan futbolcularımızdan mehmet çakır'ın geldiğiniz için teşekkürler demesini, bu konuşmadan sonra daha bir coşkulu devam eden yolculuğu unutmam zor...
tatangalar, bir önceki sezon sakaryaspor'un süper lige çıkmasında çok büyük katkısı olan kaptanları recep öztürk'ü tek bir ağızdan tribüne çağırıp çiçek vermişler ve gözlerimin dolmasına sebep olan, üzerinde "biz bu şehri tribünden sevdik" yazan müthiş bir pankart asmışlardır.
bunun yanı sıra, maçı bizimle yan yana izleyen kalecimiz gökhan tokgöz'ün annesi edilen küfrü duymasın diye, panik halinde dikkatini dağıtmaya çalışmamıza, "gürültü" amaçlı tezahüratlara başlamamıza da neden olmuşlar, yapan 20-30 kişi olsa da, "taş yağmuru" sebebiyle korkutmuşlar, üzmüşlerdir...