bu ligde fenerbahçe galatasaray'ın 7 kişilik takımına 7-0 yenilmekle 2 takım arasındaki en farklı yenilgisine de uğradı.
bu tarihi maça lodos dolayısıyla kadıköy'e geçemeyen oyuncuları yüzünden galatasaray 6 kişi çıkmış, k. ali ancak 2. yarıda oyuna girebilmişti. fenerbahçe de maça, 25. dakikada sakatlanıp oyundan çıkan kalecisinin yerine haf izzi'yi alarak noksan bir takımla devam etmişti. bu maçı takımlar şu kadrolarla oynadılar:
galatasaray: ahmet robenson - ali sami - k. ali, bekir sıtkı - celâl, idris, emin bülent
dr. rüştü dağlaroğlu'nun 1987 tarihli "fenerbahçe tarihi" isimli kitabından;
galatasaray'ın en farklı galibiyeti olan 12.02.1911'deki 7-0'lık maçın abartılıp, "ful fenerbahçe'yi 7 kişi ile yenme" kalıbına sokulması ve zaman zaman reklam konusu edilmesi karşısında, fenerbahçe kurucularından ve ilk kalecilerden sayın hulki kutluk'un mayıs 1973 tarih ve 77 sayılı fenerbahçe dergisi'nin 14. sayfasındaki sözleriyle bu olayı aydınlığa kavuşturmak mümkündür:
"ben st. benoit lisesi'nde yatılı öğrenci idim. karyolalarımız eskrimci feyzi ile yan yana idi. bir gece, yakınlardaki meşhur galata meyhanelerinde laternalar çalarken, "imdat" diye bir feryat duyunca, feyzi ile yataklarımızdan fırlayıp pencereye koştuk. müdür frere prudance, bizim telaşla pencereden uzandığımızı, bir aşağı kattan, görünce:
- yarın izinsizsiniz!.... diye bağırdı.
ertesi gün pazardı. galatasaray ile maç vardı. ne yapacaktık! enspektör general mr. descoufi'ye gidip, uzun uzun ricalar ettim, yalvardım, ancak, öğle yemeğinden sonra izin verdi. kadıköy'e sahaya geldiğimde bizim takımın kalesinde haf hüseyin izzi'yi görünce hayret ettim. bana:
- çabuk soyun. kaleye geç!... dediler.
meğer asıl kalecimiz ali sait gelememiş. topçu harbiyesinde mühendis talebe idi. o zamanlar hafta tatili cuma olduğundan, pazar günü yapılan bu maça okul müdürü izin vermemiş ve gelememiş. ben de gelemediğimden, haf izzi'yi kaleye geçirerek 8 kişi ile maça başlamışlar. ikinci devre 10 kişi olmuşlar. hava soğuk. yağışlı. saha kaygan, etrafta da 40-50 seyirci vardı. bana, "çabuk kaleye geç" dediler ama vakit yoktu. 5-10 dakika kalmıştı.
biz bu maçı anarken, hep, "kalecisiz maç" sözünü kullanmışızdır. takımı da, "kalecisiz takım" diye anarız.
bir noktayı daha işaret edeyim, bu mühimdir:
galatasaray'ın 7 kişi olduğu doğru değildir. onların elemanı çoktu. gerçi maça 7 kişi başlamışlar, sonra 10 kişi olmuşlardır. bizimkiler 8 başlayıp 10 olmuşlar. 2 takım sahadan 10'ar kişi olarak ayrıldılar.
o mevsim bizim takımın sahaya tam olarak çıktığı nadirdir. oyuncumuz yoktu. kulüp dağılmak üzere idi. çok defa takımı başka kulüplerden ödünç oyuncularla tamamlardık.
12.şubat.1911 - 106 sene önce bugün galatasaray, istanbul ligi mücadelesinde fenerbahçe'yi 7-0 yenerek 108 senelik ezeli rekabet tarihindeki en farklı skoru elde etti. ne maçın duyurusunu verdi gazeteler, ne de sonucunun haberini. sadece o günü yaşayan futbolcuların fısıltılarıyla geldi bilgiler günümüze. kimi "galatasaray, fenerbahçe'yi yedi kişiyle 7-0 yendi!" dedi. kimi "galatasaray 8 kişiydi, fenerbahçe 9 kişiydi" dedi. kimi de "galatasaray 7, fenerbahçe 8 kişi ile başladı, iki takım da dokuzar kişi ile tamamladı ama fenerbahçe kalecisiz oynadı!..." dedi. ama bu maçla ilgili bilinen tek gerçek, lodoslu bir havada, fırtınadan vapurların çalışmamasından dolayı bazı futbolcuların kadıköy'e geçememeleri, bazılarının da maç başladıktan sonra yetişebilmeleri ve kaç kişi olurlarsa olsunlar; galatasaray'ın ezeli rakibini 7-0 yenmiş olmasıdır. birde 1950'li yıllardan günümüze kalan "galatasaray spor dergisi"nden kalan yukarıdaki fotoğraf. o günü yaşayan galatasaraylılar, resmin altına, "içinden sekiz kişilik bir kadro çıkarıp vaktile feneri 7-0 yenen galatasaray takımı" diye yazmışlar.
union club sahasında (günümüzde ülker arena) oynanan bu lig maçında sarı-kırmızılıların gollerini celal ibrahim (4), idris, emin bülent serdaroğlu ve bekir sıtkı bircan attılar.
) 
