televizyonda izleyecek bir şey bulamadığımdan kanaltürk'ün yayınladığı maçı izleyeyim dedim. açıkcası uyusuzdum da, televizyonun karşısında uyuyakalma umudu ile maçı izlemeye başladım.
iki takımda güzel futbol oynamıyorlardı. robie keane golü atınca bile maç hareketlenmedi. sanki sonuç fransaya yarıyormuşcasına sakin futbola devam ettiler.
ikinci yarının ortalarına doğru robie keane kaleciyi çalımladıktan sonra topu kontrol edemedi ve dışarı çıktı. işte o an irlandayı tuttuğumu fark ettim. tarafsızlığımı yitirdiğim an, o andı.
irlanda yeşilini zaten çok severim. ve bence gelmiş geçmiş en iyi orta saha oyuncusu roy keane'dir ve kendisi de irlanda vatandaşıdır. sanırım tüm bunlar birleşince irlandalı olmuştum, içimizdeki irlandalı.
uykum kaçmıştı. maçı izlerken içimden bir his: "umarım penaltılara kalır", dedi. o an kendime: "sen ne biçim irlandalısın? irlanda kazansın, ne penaltıları?", diyerek bu fikrimden vazgeçtim.
sonra herkesin dilindeki malum pozisyon gerçekleşti. her irlandalı gibi öfkelendim.
sonra maç bitti. ve uyudum. sabah içimdeki irlandalı gitmişti.
