yazlıktayım.. ordaki uydu alıcı eski olduğundan gerekli ayarlamaları yapamadım mecburen köyiçindeki bir cafeye gittim.maç başlamadan yerimi aldım.fazla oralara gitmediğimden kimse beni tanımıyordu.bizim birader gelince tanıştırdı ordakilere dedim olm ben göremedim hırvatistan'ı yendiğimizi ama siz bu gece göreceksiniz diye.ve maç başladı..
anlatmaya gerek yok zaten maç gol olarak kısır geçiyordu ama top bir okalede bir bu kalede,yürekler ağızlarda.hele uzatmalarda hata yapan turu kaybeder stresinden herkesin eli ayağı birbirine dolalanıyor.derken golü yiyoruz :(((
rüştüye hakaretler yağdırarak yerimden kalkıyorum.aşağı kata iniyorum bizim birader arkadaşları ile hala "gel diyorum olm daha ne izliyorsunuz lanet olsun diye" aşağıya iniyorum bakkal amca rüştüye daha önce hayatımda duymadığım hakaretler savuruyor. neyse çok uzattık :) anahtarı arabanın deliğine soktum çevirdim mi çevirmedimmi hatırlamıyorum ortalığı yıkacak bir goooooooooooooooooooollllllllllllll sesii.osıra ameliyat oldum dizimde koşamıyorum da.arkamı bir döndün biraqderler yok uçmuşlar :)) bakkala girmemle bakkal amcanın boynuma sarılması bir oldu.ben hala inanamıyorum nasıl olur bu geri dönüşü buradan nasıl yapmış olabiliriz diye.semih in o golünü canlı izleyemedim ama hayatım boyunca unutamayacağım.yazarken bile tüylerim diken diken oluyor.. teşekkürler milli takım!!
