maçı kendi odamda kimi zaman yatağa uzanarak kimi zaman oturarak kimi zaman ayakta izliyordum. uzatmaların son dakikalarında ayaktaydım. babam da yan odada maçı izliyordu. arada bir şey oldumu babaım yanına giderdim yorumlar yapardık ve ayrılırdık. yediğimiz golde hayır rüştü diye bağırdığımı hatırlıyorum. yıkık bir şekilde yatağa bırakmıştım kendimi. bitik haldeydim yanağımı yastığa yapıştırmış boş boş ekrana bakıyordum içimde sayısız düşünce vardı. ama onlardan biri de hala geri dönüş olabileceğiydi nedense. rüştü ceza sahasına uzun top attığında yanağımı gömdüğüm yastıktan başımı kaldırdım şöyle bir doğrulur oldum topu kalede görünce de müthiş bir gooooolll bağırışıyla zıpladım. hemen içeri babamın yanına koştum ona bağırmaya başladım. televizyonu kapalıydı. sen kapattın ama ben kapatmadım inandım vazgeçmedim inancımdan dedim sarıldık zıplıyorduk. penaltıları da anlatırsam burası daha da uzayacak. ama son penaltıyı kaçıran kel futbolcu topa gelirken çok endişelisin kel diye bağırdığımı hatırlıyorum.
