ankara da öğrenci olarak geçirdiğim ilk senemdi gurbet duygusu da bastırınca zaten aşığı olduğum samsunsporuma daha da bi sarılmıştım. maçın ertelenmesi gerçekten traji komik bir olaydı,çimlerin kalıp kalıp çıkması hala gözümün önünde.maçın ertelenip,ankaraya alınmasına galiba benden daha çok kimse sevinmemiştir.
maç günü geldiğinde,çok erkenden stada gidip etrafında dolanmaya başladım yeni şehrimede alışmaya çalışıyodum.
evsahibi görünen samsunspor için deplasman havasındaydı herşey,stada girmeden içeride bizim seyircimizin daha çok olması için dua ettim allaha tribünlerde ezilmeyelim gururlanalım diye ama dışarıda gördüğüm onlarca yüzlerce beşiktaş taraftarı ve maçın hafta içi oynanıyor olması aslında içeride neyle karşılaşacağım hakkında fikir veriyordu bana.
karadeniz'in bağrından kopup büyük şehre yeni gelmiş bir delikanlı olarak boynumda atkım salına salına ankaragücü ve beşiktaş taraftarı arasından sıyrılıp staddaki yerimi aldım. maçı o zaman şimdi gecekondunun bulunduğu kale arkasından izledim,burası karışık bir tribündü maç başladıktan bir kaç dakika sonra stadın dışından her zman her yerde en büyük samsun diye bağıran bir grup ortalığı inlete inlete stada girdi onları alkışlayanların samsunsporlu olduğu da anlaşıldı böylece,bu esnada samsundan öğrenci olarak gelmiş bir kaç arkadaşımla rastlastım tribünde onlarla birleşip biraz makarasına birazda büyük şehir de anadoludan gelip ezilmemek için verdiğimiz savaşı burda bu istanbul çocuklarına karşı vermek adına geberircesine bağırdık.bizi gören birkaç kişi yanımıza geldi 3tanesi trabzonspor formalıydı samsunda olsa olacak iş değildi bu ama ankarada samsunspor için bağırmak isteyen trabzonsporlular daha bir insan gelmişti bana,sonra ankaragüçlüler geldi yanımıza ankaragücü ve beşiktaş arasındaki husumeti ve hikayesini de ilk kez o gün öğrendim. samsunsporumuz gerçekten çok iyi oynuyordu,çok umudumuz yoktu aslında başlangıçta ama samsunsporun bazen hiç beklenmedik zamanlarda çok güzel bir futbolla rakiplerini dize getirdiğine şahittik.o günde onlardan biriydi binlerce beşiktaşlı taraftarın önünde burası inönü burdan çıkış yok tezahüratlarına o zamanlar çok moda olan övünmekte çok haklıyız sapına kadar samsunluyuz iyi günde kötü günde sapına kadar samsunluyuz tezahüratıyla karşılık veriyoduk ve tabiki 'biz samsun çocuğuyuz,biz samsunsporluyuz' celil ve ertuğrul'un golleriyle kazandığımıza beşiktaşlılar inanamadı 2-1 biten maçın ardından o kadar sevinçliydim ki herkesi aradım sanki istanbulu fetheden fatihtim. ankaragüçlü bi kaç kişi gel parkta beşiktaşlı sıkıştıralım dedi,o derece kanka olduk bir maçta.o maçtan sonra ankarada gittiğim her maçta gönlüm ankaragücünden yana oldu ama bizimle birlikte bağırmasına rağmen kanım bi kaynamadı şu trabzonsporlulara.
