erzurum atatürk üniversitesinin yurdundaydım. o zamanlarda oralarda olanlar hatırlar maçtan saatler öncesinde kantinde yerler tutulmuştu. maçta inanılmaz bir kalabalık vardı. ne yurt ne o kantin öyle bir kalabalığı öyle bir bütünleşlmeyi yaşamamıştır. maç esnasında yer kalmadığı için (hatta ayakta bile yer kalmamıştı) artık insanlar camların pervazına çıkmış sıkıca tutunarak maç heyecanını yaşıyordu. iki golü yediğimizde büyük sessizlik vardı yurtta. ama bizim ilk gol gelene kadardı bu. herkes inanmaya başlamıştı. ardından 2, gol ve yurt bişeylerin hazırlığına başlamıştı adeta, yıkılmaya hazırlanıyordu. jardel o 3, golü atınca işte yurt yıkıldı. süper mario jardel tezahüratlarıyla yurt inliyordu erzurum inliyordu. böyle bir şey olamazdı. tanımadığım o kadar insanla kucaklaştım ki, orada ailelerinden uzak okumaya giden bizler galatasaray ailemizin üyeleri olarak kaynaşmıştık. muhteşem bir geceydi
