bir önceki sezon çeyrek finalle biten intertoto deneyiminden sonra, istanbulspor'un ilk gerçek uluslararası deneyiminin (ki istatistikler verilirken de çoğu kaynak intertoto maçlarını ayrı verir) ikinci ayağıydı. ilk maçı romanya'da evsahibi takım 2-0 kazandığında bile her şey yolundaydı. rakip zayıftı, bizim takımda oğuz, aykut, saffet akyüz ve sergen gibi yıldızlar vardı. sıcak bir perşembe akşamı, durağımız inönü stadı. atlayıp gitmiştik.
ama unuttuğumuz bir şey var tabii, cem uzan efendi stadı dolduramamaktan korkmuş, bir sürü şarkıcıya (aralarında mahsun kırmızıgül ve mustafa sandal var mıydı?) konser verdirmiş, bilet fiyatını komik bir rakama indirmiş, bütün piknikçiler, maçla alakası olmayan, konsere gelen ne kadar hanımlı çocuklu aile varsa stadı doldurmuş, biz dışarıda kalmıştık. çıldırmamak işten değil.
zor bulunan taksi, dolmabahçe'den şişli'deki eve kadar sinirden tırnakları yiyerek gelmek, 2-0'la rüya gibi başlayan maç, 2-2'ye geliyor, çekirdekçi seyirciler ancak tek tük cılız tezahüratlar yapıyor, taraftar şovuyla oynamaya alışmış büyük isimler bocalıyor, ama toparlanıyoruz, 86'da 4-2'ye getiriyoruz ama kalan 4 dakika ve uzatmalarda sonuç değişmiyor, bir rüya başlamadan, hem de çok zayıf bir takıma karşı sadece deplasmanda atılan gol kuralı yüzünden sona eriyor.
gerisi, birkaç maç sonra "başlarım futboluna da takımına da" deyip bütün desteğini çeken bir patron, bir kaç sene dişiyle tırnağıyla 1.ligde tutunan, tsmf'ye devredilen, 2.lige düşen, el değiştiren bir takımın makus talihi.
ben her şeyin tam o akşam o maçta başladığına inananlardanım.
bilgiler de böyle:
stat: inönü
hakemler: jürgen weber, erich schneider, marcus buchkremer (almanya federasyonu)
istanbulspor: zdravko zdravkov - hamza hamzaoğlu - gökhan keskin (dk.63 mehmet yozgatlı) - sead halilagic - nesim özgür - oğuz çetin - jean michel ferri - ahmet yıldırım (dk.56 güven kocabal) - ivailo petkov (dk.80 aykut kocaman) - saffet akyüz - sergen yalçın
