ben o gün yani 7-2'lik gençlerbirliği ankaragücü maçında tribünde idim. tanıl bora'nın anlattığı gibi maç bitiminde ağlamadım ama o günün şartlarında nasıl olur biz kardeş takım değilmiydik, kardeş kardeşe bunu yapar mı diye de hayıflanmadık kahrolmadık değil. gencler.org'a yazdığım yazımda da bahsettiğim gibi maç boyu gençler kümeye tezehüratı yapan ankaragücü taraftarını hiç unutmadım. ankaragücü ankara'da gençlerbirliği'ni asla kabullenemedi. rekabeti sahada değil dışarıya da taşımak istedi. pastayı ben yiyeyim ankara'da tek takım olayım taraftarım daha çok olur zihniyeti güttü, ama malesef sempati yerine antipati topladı.
