ilk gittiğim maçtır. babam dönemin başbakanı rahmetli turgut özal'ın yakın koruması idi. babam iyi bir fenerbahçeli olmasına rağmen bütün çabalarına rağmen beni fenerbahçeli yapmayı başaramamamıştı. ozamanlar maçmış tribünmüş falan bilmem çocuğum daha. maçtan önceki akşam annemle babam konuşurken babam yarın başbakanla birlikte maça gideceklerini söyledi anneme. ben galatasaray maçı olduğunu duyunca sabaha kadar ağladım babam benide götürsün diye. fakat bu mümkün değildi sonuçta babam orada görev icabı bulunuyor. annem ağlamalarıma dayanamamıştı komşumuza rica etti ve maça gitmemi sağladı. maçı galatasaray yedek klubesinin arkasında izlemiştim. yardımcı antrenör olan mustafa denizli hiç yerine oturmamıştır. maçı izlediğim söylenemez. hatta maç boyunca atılan konfetileri toplayıp onlarla oynamıştım. sadece gol olduğunda sahaya bakıp tekrar konfetilerle oynamaya devam ediyordum. galatasaray kupayı almak için seremoniye çıkarken çok net hatırlamıyorum ama galiba cüneyt tanmanın elini sıkmıştım. unutulmazdı...
