ilk basımı 2003 olan jimmy burns'ün "tanrının eli: futbolun kayan yıldızı diego maradona'nın yaşamı" kitabından;
bilbao'nun san mames stadı'ndaki maçla, sakatlığından sonra ilk kez basklılar'ın karşısına çıkmıştı. maradona bu maçta neredeyse bütün kariyerini söndürmüş olabilecek olan rakibinin üstüne üstüne giderek, saplantılı bir oyun ortaya koymuş, takım arkadaşlarının da onun bu oyununa katılmasıyla, o güne kadar bu stadyumda oynanmış en sert maçlardan biri ortaya çıkmıştı. iki takımın oyuncuları birbirlerine elliden fazla faul yapmışlardı. maradona'nın attığı iki gol ise takımının maçı 2-1 kazanmasına yetmişti.
belki başka bir takımda oynuyor olsaydı, bu ve sevilla maçında ortaya koyduğu futbol, onun müthiş övgüler almasına yetebilirdi. futbol kariyeri boyunca bu şekilde dibe vurduktan sonra toparlanması ve kendisinin en iyi futbolculardan biri olduğunu göstermesi, ne ilk ne de son kez gerçekleşiyordu. ama barcelona da barcelona'ydı ve kişisel başarılar ne kadar muhteşem olursa olsun, şampiyonluğu kaybetmelerinin ve avrupa kupalarından elenmelerinin bedelini ödemeye yetmiyordu. ligde, maradona'nın bilbao'dan almayı başardığı intikam, sadece geçici bir başarı olmuştu. barcelona ligi üçüncü sırada bitirmiş, ama real madrid ikinci, bilbao da şampiyon olduğu için bu, ikili bir hayal kırıklığı olmuştu onlar için.
