evet yıl 1980/81 stad şimdiki beşiktaş inönü stadı maçı bursa bölgesinden bir hakem yönetiyordu. macın ikinci yarısıydı beşiktaş yarı alnını gecmiş sağbek süleymanıda geçmiştim. bir yumrukla yere yıkıldım sadece calan faul. yerde kıvranan ben. kaleden rasim kaleci geliyor ve ayaklarımdan tuttuğu gibi, beni sürüklüyor. o arada sanırım maç 0/0 dı kaleci rasim ve süleyman atılması gerekiyordu. hatta bu hareketleri icin sezonun son maçlarına doğru sanırım 2'şer maçmı 3 maçmı ne ceza aldılar. beşiktaş değil hakem bizi yendi o macta. penaltımız verilmediği halde ardından beşiktaşa penaltı vererek bizi 2/0 yendirdi, biz bunu unutmadık dahada hırslandık, dediği gibi ihsan ve sağbek hikmet sakattı ama ihsan oynadı. hikmetin yerine hasan oynadı ankarada. ve üç sıfır yendik. uzatmalarda golü ben attım tüm beşiktaşlı futbolcular yerdeydi maç bitiminde. asla o macı unutamam. ben büyük irfan sevgilerimle...
evet yıl 1980/81 beşiktaşı 3/0 yendikten sonra beşikteşlılar hava alanında mersinden tur atlıyarak dönen fenerbhcelilerle karşılaşırlar. rahmetli erol togay. kaleci rasim, eyüzünü kapatarak üç işareti yapar. rasimde derki inşallah kupada size onlar cıkarda görürsünüz. ve fenerbahcenin kupa rakibi ankaragücü. ilk maç istanbul alisamiyen stadı. mecidiyeköyde alisamiyenin karşısında bir otel vardı şimdi adını hatırlıyamıycam. orda kalıyorduk. biz artık tek hedefe odaklanmış . gözümüz. o hedeften başkasını görmüyordu. biliyordukki. herkez iki kişilik oynuyacak. yani fenerbahce 11 kişi oynarken biz yirmi iki kişi olmalıydı oda nasıl olacaktı mücadeleye. her yerde varız diyecektik. forvette defans yapan her takım maçı kazanırdı adama oynuyacak alan . nefes alacak zaman vermemeliydik. ve vermedik. istanbulda feneri 1/0 yendik. biliyordukki ankarada işimiz zor. ama emindik. biz allahın izniyle hiç bir takım yenemezdi. inanmıştık. mac sıfır sıfırdı cıkıştüneli kalesi ankara ondokuz mayıs stadını bilenler için söylüyorum. o kaleye fenernahce acık trübün köşesinden korner atıyordu. dün gibi hatırlıyorum raşit kafayı vurdu eyveh dedim. gittik. top gol oluyordu. sözde bu mactan öncede başkan sabri vermutluyu arayanlar maç satıldı. siz gittiniz demişler. bizim hiç bişeyden haberimiz yok. allahım ne olduysa o an oldu selçuk içeriye giren topu ofsatta iken dokundu. soyunma odasındada. o güne dek gol atmamış maradona sadık, a soyunma odasında dedimki bu gün gol atacaksın. gidin sorun, hurubeş mehmetle ikiye bir yaptılar. önüne düşen topa öyle güzel vurduki. bir sıfır öne geçtik. . sonra fenerin golünü isa attı. ve maç 1/1 berabere bitti. önümüzde bolu vardı oda bursayı elemiş bizim rakibimiz olmuştu. ilk maç ankarada hurubeş mehmet ve fuatın golleri ile 2/1 boluyuda yendik. zafer bizim olmalıydı. ve olacaktıda . çünki biz haketmiştik. inanmıştıştık. özveriliydik. rakip karşısında hep. iki kişi olarak mücadele edersek kazanırdık bunu biliyorduk ve kazandık. herşy gönlünüzce olsun. kazanmak güzel ama. inanırsan , ve istersen çok daha güzel. ben büyük irfan. sevgilerimle.
