cagliari — gündüz iskoçya’nın kostarika ile oynadığı maçı televizyondan izliyoruz, iskoçya belki de tüm ataklarında rakibinin ceza alanı içerisine orta yapıyor. ama yan toplar da bir kaleciyi aşamadıkları gibi kostarikalı futbolcuların bir topuk pası ile sahadan yenik ayrılmak zorunda kalıyorlar. akşam oynanan ingiltere, irlanda cumhuriyeti maçı da pek farklı olmuyor. umudumuz “britanya adalarında futbol başladı" düşüncesine takılıyor, bunların kendi arasındaki maçlar iyi geçer diyoruz. ama hiç de öyle olmuyor. çok küçük ayrıntıları düşünmezsek hemen hemen birbirlerinin aynı iki takım. futbolda bir genelleme vardır. "futbol bir hatalar oyunudur. eğer iki takımda hata yapmazsa maçlar hep 0-0 biter." dünkü maç 0-0 bitmedi. çünkü iki takım birbirini hata yapmaya çok az zorladı. ve oynadıkları futbola hiçbir dakika düşünce zenginliği getiremediler. bir 45 dakika boyunca tek gol pozisyonu yok, ikinci yarı da farklı değil. iki takım da hata yapmamak için bütün dikkatleri ile oynadılar. rakip top kullanmasın da ne olursa olsun düşüncesi, hâkimdi. peki topu kullanmadan gole nasıl gidilir? top neredeyse herkes oraya koşuyor. bir ara santra yuvarlağında oynanan topun başında iki takımdan tam 12 futbolcu sayabildik. bu 12 kişi 3-5 metrekare içindeydi. bu baskıya top neylesin, topu ayağına alan oyuncu ne yapsın. doğal olarak canını kurtarmak için gelişi güzel uzun oynayacak. o anda herkes topun çevresinde olduğu için de top ya kaleciye ya auta veyahut taca gidecek ve bu hareketler maç boyunca hep yinelenecek.
margaret thacther “en ufak bir durumda takımı geri çekerim” diyor, öte yandan ingilizler bu dünya şampiyonasında sınav veriyorlar. çünkü olay çıkarmadıklarında avrupa kupalarına alınmaları yeniden gündeme gelecek. ingilizler bunun stresi ile maça çıkmış olabilirler, peki irlanda cumhuriyeti’ne ne demeli. büyük jack “ingiltere’ye sürpriz var diyordu”, evet sürprizi gördük. koca maçta ancak bir kez kaleye gidebildiler.
kendi aralarında dev, dışarıda cüce olan britanyalıların dünya futbolunda derece yapamamaları anlamsız değil. 1966 dünya şampiyonası’nda şampiyon olan eski futbolcuların ingiltere hakkında kaygıları da anlamlı. dünya futbola giderek düşünce zenginliği getirmek isterken britanyalılar “tek tip” futbolda direnemez. eğer direnmeyi sürdürürlerse sonuç hep aynı olacak: çeyrek finalden sonrası yok.
