trabzonspor ile oynadığımız, süper lig 2019-20 cemil usta sezonu 4. hafta müsabakasında, gençlerbirliği 2-2 berabere kaldı.
maç öncesi
başakşehir fk maçından önce, en önemli beklentimizin maçı 11 kişi tamamlamak olduğunu söylemiştim. her taraftar gibi ben de yanıldım: sırf kırmızı kart görmeyelim diye, elimizdeki maçı, bir puan dahi alamayarak tamamlamak zorunda kaldık. bu sefer daha soğukkanlı bir şekilde, şeytanın bacağını bir kırabilmek adına, trabzonspor maçından beklentimiz, bir puan da olsa alabilmek. ilk dört maçın tamamından eli boş dönmemiz bizi oldukça yıpratacaktır.
maç sonrası
belki de galip gelebileceğimiz bir maçtan, 1 puanla ayrılıyoruz. bu sezon hanemize yazdığımız ilk puanın mutluluğu var üzerimizde. ara ara, “keşke son dakikalarda bastırsaydık, kazanabilirdik” diyen insanları duyuyorum ama hiç aldırış etmiyorum onlara. bir puan, bir puandır. 1 sayısı, 0’dan yalnızca bir fazlaymış gibi görünebilir ama puan tablosunda 0 yazması ile bir yazması arasındaki psikolojik fark sayılarla, rakamlarla tarif edilebilecek bir ölçüde değil.
