brezilya kupaya ev sahipliği yapıyordu ve eline geçen bu fırsatı tepmemek için ciddi şekilde hazırlanmıştı.ayrıca final maçı için 200 bin kişilik gelmiş geçmiş en büyük stat maracana’yı inşa ederek kupayı çok istediklerini göstermişlerdi. final grubu’nda uruguay’la yapacağı son maç öncesi uruguay’ın 1 puan önündeydiler ve 2 puanlık sistemde şampiyonluk için kendilerine beraberlik yetiyordu. 16 temmuz 1950’de maracana’yı karnaval yerine 200 bin kişi brezilya’nın şampiyonluğundan emindi. hatta uruguaylılar bile şampiyon olacaklarına inanmıyorlardı ve ümitsizdiler. doğal final haline dönüşen grubunu son maçına brezilyalılar kendilerine beraberlik yetmesine rağmen atak başladılar ve uruguay kalesine akın üstüne akın yaptılar. ama uruguay, savunma ağırlıklı futbollarıyla tempoyu yavaşlatıyordu ve ev sahibi takımın ceza sahasına sızmaya çalışıyordu.devre bu skorla bitti. ikinci yarıya brezilyalılar golle başladı. friaça 47.dakikada maracana’yı çılgına çevirdi ve şampiyonluk şarkıları söylenmeye başladı. bu gol uruguay’ı kamçıladı. artık golü düşünmeleri gerekiyordu. etkili sağ kanat elemanı ghiggia, brezilya’nın sol kanadı felce uğratmayı başardı ve bu kanattan başlayan atakta daha sonra milan’da oynamayı başaran uruguay’ın santraforu schiaffino, 66.dakikada uruguay’a beraberliği getirdi.bu gol maracana’da uğultularla karşılandı ama zaten brezilya’ya beraberlik yetiyordu. bu gol brezilya’nın oyun sistemini değişikliğe uğratmadı. yine atak oynuyorlardı ama karşılarında ilk yarıdaki gibi kalesine hapsolmuş bir uruguay takımı yoktu. 79. dakikada ilk golün hazırlayıcısı ghiggia, bu kez kendini unutturdu ve tüm maracana tribünlerini susturan golü attı. maç bittiğinde sahada küçük bir insan topluluğu sevinirken, 200 bin kişi yıkıldı.ingiliz hakem reader’ın bitiş düdüğüyle 3 kişi üzüntüden kalp krizi geçirip yaşamını yitiriyor, 1 kişi de o anda yaşamanın anlamsızlığına karar verip intihar ediyordu. uruguay cephesindeyse kimsenin beklemediği şampiyonluğun coşkusu vardı. italya’yla birlikte bu kupayı 2.kez kazanmışlardı ve final günü ülkelerinde ulusal bayram, finali kazanan futbolcular da milli kahraman ilan ediliyordu. 2.dünya savaşı’ndan 12 yıl sonra kupa dramatik bir şekilde geri dönüyordu.
) 
