ben küçükken maça gitmek öyle ulaşılmaz öyle muhteşem bir şeydi ki... ankara 19 mayıs stadının üstü açıktı o zamanlar, bilet kuyruğuna girip sıranın bize gelmesini beklediğimiz saatler boyunca, merdivenleri çıkıp sahayı göreceğimiz anı hayal eder, tribünlerden gelen sesler arttıkça, içimizi bir coşku kaplardı.
beni ilk kez maça babam götürmüştü. ilk ve son kez aslında! boşanmış bir anne-babanın çocuğu olarak uzun yıllar babamla bir daha birlikte olamadık. neyse, tarih 13 eylül 1972... ankaragücü o devrin en güçlü takımlarından leeds united’la kupa galipleri kupası birinci turunda karşılaşıyordu. stadın çevresinde nasıl bir kalabalık vardı anlatamam size! uzun saatler boyunca bekleyip, sonunda girebildik stada. tribündeydik ama 9 yaşında bir çocuk olarak sahip olduğum boyla o kalabalıkta sahayı görmem imkânsızdı. babam arada bir beni omzuna alıyor, arkadan homurtular yükselince tekrar yere indirmek zorunda kalıyordu. maç boyunca defalarca tekrarlandı durdu bu sahne. ne joe jordan’ın ilk yarının son dakikalarında leeds’i öne geçiren golünü görebildim, ne de ikinci yarının hemen başında sevgili zafer göncüler ağabeyimin penaltıdan attığı ankaragücü'nün beraberlik golünü... zafer göncülerin golü büyük bir sevince boğmuştu stattaki herkesi, babam golü attık golü attık!’ diyerek sevinç gözyaşları döküyor bir yandan da beni omuzlarına alıp sahadaki ankaragücü oyuncularının sevincine ortak etmeye çalışıyordu. maç boyunca leeds yüklenmiş, ankaragücü direnmiş ve o dönemin en güçlü ingiliz takımından beraberliği koparmıştı sarı laciverttiler... ankaragücü müthişti o yıllarda. bizim gözümüzde ise sadece ankara’nın değil türkiye’nin de en iyi takımıydı; müjdat yalman, koksal mesçi, erman toroğlu, zafer göncüler, ismail dilber, melih atacan, coşkun akyel, metin yılmaz, behzat çınar, aydın tohumcu ve diğerleri... babamın omuzlarmda sahayı görebildiğim o kısacık dakikalar bile ne büyük heyecandı!
rövanş maçını radyodan dinledim. ankaragücü iyi oynayıp ikinci yarının ortalarına kadar da direndi. ancak leeds’in attığı tek gole engel olamadık ve deplasmanda 1-0 yenilerek kupa galipleri kupası’na veda ettik.
