1973 yılında kupa’da beşiktaş’a karşı oynayan denizgücü, ne yazık ki farklı yenilmekten kurtulamamıştır. diğer yıllarda türkiye kupası ilk kademelerinde istanbulspor, göztepe ve mersin idman yurdu gibi güçlü rakiplerle eşleşmiştir. özellikle 1968 yılında her iki maçta da 3-0’lık sonuçlarla elendiği göztepe’nin o yıl finalde g. saray’ı eleyerek kupayı kazanması ilgi çekicidir. kupanın en güçlü takımıyla daha ilk ayakta karşılaşmak şanssızlık olsa gerek…
gördüğünüz bu başarıların bütününün içinde bir futbolcu ve hoca olarak hep şakir kuruş vardır. onunla ilgili söyleyeceğimiz son şey; yıllarını verdiği, gözü gibi baktığı ve çocuğu gibi sevip bağlandığı izmir denizgücü kulübü’nün kapatılması nedeniyle yaşadığı içli hüzündür. koskoca çınar gözyaşlarını tutamamaktadır…
izmir haberhürriyeti’nden metin aydınoğlu, köşesinde şöyle anlatıyor hocamızın hüzün gözyaşlarını:
geçenlerde hastanede rastladım, sağlık sorunları var, ilerleyen yaşından dolayı. halini hatırını sorduktan sonra dedi ki, ‘boşver beni, içim yanıyor ne oldu biliyor musun, denizgücü’nü kapattılar, kahroldum’ dedi. asker olmasına rağmen, bir damla yaş aktı gözlerinden.
