tarih: 15 haziran 1958, helsingborg / olympia stadyumu hakemler: arthur ellis (ingiltere), reginald leafe (ingiltere), friedrich seipelt (avusturya)
çekoslovakya: bretislav doleji, gustav mraz, ladislav novak (kaptan), jan popluhar, josef masopust, vaclav hovorka, milan dvoak, jaroslav boroviç, pavel molnar, jiri feureisl, zdenek zikan teknik direktör: karel kolsky (çekoslovakya)
arjantin: amedeo carrizo, francisco lombardo, frederico vairo, nestor raul rossi, pedro rodolfo dellacha (kaptan), jose varacka, orestes omar corbatta, ludoviço avio, norberto menendez, angelo amadeo labruna, osvaldo cruz teknik direktör: guillermo stabile (arjantin)
20/04/2009 tarihi itibari ile arjantin bir milli maçta en farklı yenilgisini hep 5 farklı almış olup 4 sefer bu olay gerçekleşmiştir.bu maç arjantinin ilk 5 farklı mağlubiyetidir.
arjantinin diğer 5 farklı mağlubiyetleri ise şöyle:
dünyada bugün için milli takım olarak ekol olmuş 8 ülkeden bahsedilebilir.bunlar dünya kupasını kazanmış takımlardan brezilya,almanya,fransa,italya,ingiltere,arjantin ve hiç kazanamamasına rağmen ekol olmuş hollanda ve ispanyadır.(bunun yanında bir zamanların fırtına takımları macaristan ve 2 kere dünya şamğiyonu lan uruguay ve 2 kere dünya ikincisi olan çekoslavakyada vardır.)
ama gerek macaristan gerek uruguay gerekse çekoslavakya bu başarılarını sürekli hala getirememişlerdir.(ki macarlar hem italyaya hemde ingiltereye 7-1 ile tarihlerinin en ağır yenilgilerini tattırmışlardır)
benim 8 büyük diye adlandırdığım brezilya,almanya,fransa,italya,ingiltere,arjantin,hollanda ve ispanyanın 20/04/2009 tarihi itibari ile milli maçlarda almış oldukları en ağır yenilgiler şöyledir:
ilk basımı 1997 olan eduardo galeano'nun "gölgede ve güneşte futbol" kitabından;
sanki elinde topları çekebilen bir mıknatıs varmış gibi mermi hızıyla gönderilen topları yakalayarak rakip takımların moralini bozmayı yaklaşık çeyrek yüzyıl sürdüren amadeo carrizo, güney amerika futbolunda bir ekol yarattı. hücumu desteklemek amacıyla kendi alanını terk etme cesaretini gösteren ilk kaleci oydu; rakip oyunculara çalımlar atarak riskli bir şekilde kalesini sık sık terk ederdi. carrizo'dan önce bir kalecinin kalesini böyle terk etmesi hiçbir şekilde izin verilmeyen bir çılgınlık olarak kabul edilirdi. ama daha sonraları bu tür gözü pekçe davranışlar başkalarına da sirayet etti. vatandaşı gatti, kolombiyalı higuita ve paraguaylı chilavert de yerlerini terk ederek kalecilerin gerektiğinde hücuma katılabilecek birer eleman olduklarını gösterdiler.
bilindiği gibi, taraftar, rakip takımın oyuncusunu aşağılanması gereken, nefret edilen bir yaratık olarak görür. ama söz konusu carrizo oldu mu, bütün takımların taraftarları onu alkışlardı, çünkü hiçbir kalecinin onun kadar muhteşem kurtarışlar yapamayacağına dair yaygın bir inanç vardı. bununla birlikte, 1958'de isveç'te düzenlenen dünya kupası'ndan arjantin karması kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştırarak döndüğünde, herkesin taptığı bu ilah saklanacak bir delik aramak zorundaydı, çünkü arjantin, çekoslovakya karşısında 6-1 gibi farklı bir skorla bozguna uğramıştı; elbette bu yenilginin faturasını birinin ödemesi gerekiyordu. basın ona ateş püskürdü, taraftarlar onu ıslıklayıp yuhaladı, carrizo gerçekten acınacak bir duruma düşmüştü. yıllar sonra anılarını kaleme alırken adamcağız şöyle diyordu:
ilk basımı 1997 olan eduardo galeano'nun "gölgede ve güneşte futbol" kitabından;
58 dünya kupası'nda arjantin ekibinin başarısızlığının faturası kaleci amadeo'ya çıkarılmıştı. o tarihten sekiz yıl önce, 1950'de maracana finalinde moacyr barbosa da okkanın altına gitmişti.
çekoslovak millî takımını, dört yol arayla iki «dünya kupası»nda gördüm. 1954 de isviçrede uruguaya 2-0 yenilirken seyrettiğim çekoslovak onbiri hiç de gözdoldurmayan bir ekipti. 1958 de isveç'te ise, pek çok kimsenin nazarı, çekoslovakyanın üzerinde toplanmıştı. «eski şampiyon» almanya'yı bir devre boyunca ezen ve 2-0 galip duruma geçen çekoslovaklar, ikinci devrede almanların müstesne gayretine rağmen, maçı vermediler ve sahadan 2-2 berabere ayrıldılar. fakat çekoslovakların asıl başarısı, büyük iddialarla isveç'e gelen arjantin millî takımını 6-1 lik hezimete uğratmasıydı. o gün çekoslovak takımı kelimenin tam mânâsiyle bir «fırtına» idi. bilhassa sağaçık hovorka, soliç feureisi ve solaçık zikan, sahanın yıldızları olarak parlamışlardı. ama ne çâre ki, kuzey irlanda, ilk maçta 1-0 yendiği çekoslovalya'yı tekrar maçında da 2-1 mağlûp etmeğe ve elemeğe muvaffak oldu. çekoslovakya'yı almanya ve arjantin maçlarında görenler «bu takımın ikinci tura kalmayışına yazık» dediler. doğru bir sözdü bu...
günün enteresan neticesi çekoslovakya'nın arjantini 6-1 yenmesi olmuştur. ingiliz hakemi ellis'in idare ettiği bu maç arjantin hesabına bir fiyasko idi.
yardımcı hakemler: reginald leafe (eng), friedrich seipelt (aut)
czechoslovakia: bretislav dolejsi (gk), gustav mraz, ladislav novak (c), josef masopust, milan dvorak, pavol molnar, jaroslav borovicka, zdenek zikan, vaclav hovorka, jiri feureisl, jan popluhar
yedekler: imrich stacho, jiri cadek, svatopluk pluskal, kazimir gajdos, tadeas kraus, jan hertl, titus bubernik, adolf scherer, anton moravcik, frantisek safranek, viliam schrojf
teknik direktör: karel kolsky (tch)
argentina: amadeo carrizo (gk), pedro dellacha (c), federico vairo, francisco lombardo, nestor rossi, jose varacka, omar oreste corbatta, norberto menendez, angel labruna, ludovico avio, osvaldo cruz
yedekler: eliseo prado, alfredo rojas, julio mussimesi, alfredo perez, federico edwards, david acevedo, eliseo mourino, jose manuel ramos delgado, norberto boggio, ricardo infante, jose sanfilippo
